دوره سازندگي معنوي - صهبای حج نسخه متنی

و از طرف ديگر آهوان صحرايي يا كبوتران يا ديگر حيوانات شكاري غيردريايي در تيررس يا دسترس مُحرم قرار مي‏گيرد تا روشن شود چه كسي از
عهده آزمون الهي بيرون مي‏آيد و چه كسي از انجام اين فرضيه الهي محروم مي‏شود:

(لَيبلونَّكم الله بشي‏ءٍ من الصَّيد تناله أيديكم ورماحكم)[1].

دوره سازندگي معنوي

اين دوره سازندگي آنچنان در جامعه اسلامي مؤثّر واقع شد كه آنان كه از خوردن سوسمار در دوران توحّش جاهلي نمي‏گذشتند و براي شكار آن بر يكديگر پيش مي‏گرفتند، اكنون به فرمان الهي از آهوان صحرايي مي‏گذرند و در دوران تمدن اسلامي بر اثر فرمان وحي، بر همه اميال و خواسته‏هاي خود پيروز مي‏شوند. دوره پربار اِحرام در ساختن انسان چنان تأثير بنيادين دارد كه ثمره گواراي آن در عينيت جامعه معتقد و متعهّد به محتواي حج و زيارت، به خوبي مشهود است.

خلاصه اينكه، همه اموري كه موجب تيرگي روح و آلودگي جان مي‏شود در حال احرام تحريم مي‏گردد تا جانِ خالص و روحِ پاك، شايسته طواف خانه خدا گردد؛ خانه‏اي كه از هر آلودگي پاك و از هر آغشتگي منزّه است.

خانه خدا محور حرّيّت و مدار آزادي است، از اين‏رو مُحرمي كه آهنگ زيارت آن را دارد، حق ندارد صيد حرم را اسير كند يا در اسير شدنش كمك كند يا آن را برماند يا صياد را به آن راهنمايي كند؛ زيرا همه اين كارها با روحيه آزاديخواهي مخالف است و تا انسان آزاد نشود صلاحيت طواف كوي آزادي را ندارد.
احرام و رعايت حدود آن، روح را از هر بندي رها و از قيد هر شهوت و غضبي آزاد و مغز را از هر فكر باطلي پاك و دل را از هر خيال خامي نجات مي‏بخشد.

[1] ـ سوره مائده، آيه 94.