بخشهايي از دعاي عرفه امام حسين(ع) - صهبای حج نسخه متنی

(والرُّجز فَاهْجُر)[1].

اگر كسي از پليدي هجرت كند و از تنگناي طبيعت به‏درآيد، هر گونه مرگي كه به سراغ او بيايد، خداوند خودش عهده‏دار اجر اوست: (فقد وقع أجره علي الله)[2].

بخشهايي از دعاي عرفه امام حسين(ع)

دعاهاي خاص حج آكنده از بركات زماني و مكاني و غير آن است. بهترين نيايشي كه جنبه سياسي‏عبادي حج و زيارت را به خوبي تبيين مي‏كند، دعاي عرفه عارفِ معروفِ در بين اهل معرفت و سيدِ شاهدانِ كوي شهود و شهادت، سالار جانبازان ميدان نبرد توحيد عليه طاغوت، و سرور پاكان و آزادگان، در ساحتِ فضيلت حضرت حسين‏بن‏علي(سلام‏الله‏عليهما) است؛ زيرا حضرتش در اين دعا هم دستور كفرستيزي و راه طاغوت‏زدايي و رسم سلحشوري و سنّت سركوبي جنايتكاران را ارائه مي‏كند و هم ستايش حكومت اسلامي و تقدير دولت مكتبي و ظهور ولايت الهي را نشان مي‏دهد و هم تجلي هستي ذات اقدس خداوند و ظهور گسترده و همه‏جانبه آن ذات مقدس و خفاي هر چه غير اوست در پرتو نور او و پي‏بردن به او از خود او و به غير او بهاندادن و غير او را به او شناختن و ذاتش را عين شهود و مستغني از استشهاد دانستن را تفهيم مي‏كند. نموداري از اين ابعاد گوناگون دعاي عرفه ذيلاً بيان مي‏شود:

در بخشي از آن دعا، قدرت لايزال الهي در كوبيدن جبّاران و اينكه خداوند هر كفر پيشه و ستمگري را ريشه‏كن مي‏كند مطرح شده است: (فقطع دابرُ القوم الّذين ظلموا والحمد لله ربّ العالمين)[3]، آنجا كه مي‏فرمايد: و او(خداوند سبحان) شنواي دعاها و دوركننده بديها و بالابرنده درجات و كوبنده ستمگران است. پس
معبودي جز او نباشد و چيزي عديل او نيست و مثل و مانند ندارد: «وهو للدَّعوات سامع وللكربات دافع وللدرجات رافع وللجبابرة قامع، فلا إله غيرُهُ ولا شي‏ء يعدله وليس كمثله شي‏ء».

[1] ـ سوره مدّثّر، آيه 5.

[2] ـ سوره نساء، آيه 100.

[3] ـ سوره انعام، آيه 45.