فصل سيزدهم : تراشيدن موي سر(حَلْق) - صهبای حج نسخه متنی

فصل سيزدهم : تراشيدن موي سر(حَلْق)

موي سر تأثير به سزايي در زيبايي ظاهري انسان و به ويژه جوانان دارد. از اين‏رو به‏ندرت كسي حاضر است موي سر خود را بتراشد. همچنين بر كسي كه موي‏ديگري را به اجبار تراشيده و اين زيبايي را از او گرفته، پرداخت ديه واجب‏است. با اين همه، حج‏گزار از اين جمال ظاهري و صوري كه در نظر او ارزشمند نيز هست دل‏بريده و با فرمان وحي در پاي جميل محض و رضاي او نثار مي‏كند.

اهميت و دشواري اين مسئله در ميان عرب چنان بود كه «ابن‏ابي‏العوجا» پس از شكست در مناظره با امام صادق(عليه السلام)، در بخشي از پاسخ بدين سؤال كه آن حضرت را در اين مناظره چگونه يافتي؟ گفت: مرا نزد شخصيتي فرستاديد كه فرزند كسي است كه سر اين مردم را تراشيد(با اشاره به حج‏گزاران):«... هو ابن من حلق رؤوس من ترون»[1].

تراشيدن موي سر در منا، نشاني از پاك شدن از آلودگيهاي اخلاقي و زدودن زنگارهاي روح و بيرون آمدن از سنگيني و تاريكي گناهان است[2].

[1] ـ بحار، ج 10، ص 210.

[2] ـ ر.ك: همين كتاب، ص 347 ـ 343 (حديث شبلي).