قيام جهانشمول در پرتو توجه به كعبه
شاهد قرآني ديگر اينكه فرمود: خداوند، كعبه را از حرمت خاصي برخوردار ساختو عامل قيام همگاني و مردمي قرار داد: (جَعَل اللهُ الكعبة البيْتَ الحرامَقياماً للنّاس)[1]. مهمترين عامل قيام همه مردم جهان، خانهاياستكههمگان به سوي آن نماز ميگزارند و بر گرد آن طواف ميكنندودر كنار آن به نيايش ميپردازند و در حريم آن به تفكر در آيات الهي مينشينند.دقت كافي در محتواي آيه و انسجام صدر و ذيل آن نشان ميدهد كه كعبه به عنوان مطاف عمومي و عامل قيام همگاني قرار داده شده است؛ يعني اگر هدف همه انبياي الهي اين است كه مردم با يافتن كتاب و ميزان و آشنايي با محتواي رهآورد پيامبران به قسط و عدل قيام كنند: (وَأنْزَلْنا معهم الكتاب والميزانَ ليَقومَ الناس بالْقِسط)[2]، عامل مهمّي كه ميتواند به اين هدف والا تحقّق بخشد و زمينه قيام همه مردم را به قسط و عدل فراهم كند و خصوصيتهاي نژادي و جغرافيايي را كنار زده، اختلافهاي مكاني را درنوردد و پراكندگيهاي زماني و زباني را به يك سو نهد و بيگانگان را آشنا كند، كعبه است. از اينرو امام صادق(عليه السلام) فرمود: همواره دين پروردگار قائم و زنده است مادام كه كعبه پابرجاست: «لا يزالُ الدّينُ قائماً ما قامتِ الْكعبه»[3].پس قيام دين به قيام متدينان خواهد بود، همچنان كه قيام كعبه به قيام زائران آن است و همانطور كه دين خداوند يكي است و براي همگان است، كعبه نيز مطاف عمومي و زيارتگاه جهاني بوده، قيام جهانشمول مردم با توجّه مستمر به آن تأمين ميگردد.[1] ـ سوره مائده، آيه 97. [2] ـ سوره حديد، آيه 25. [3] ـ وسائلالشيعه، ج 8، ص 14.