تحليل عقلي كليت و دوام اسلام
موجود معلول همچنان كه در اصل هستي خود به علّت تامّه محتاج است، در بقا و دوام خويش نيز بدان علّت نيازمند است و با بقا و دوام آن، دوام مييابد. بنابراين، اگر علّت تامّه به حال خويش و به دور از تحويل و تبديل و محفوظ از تغيير و زوال باقي بماند، معلول نيز بر جاي ميماند، امّا اگر شأني از شئون اين علّت تامّه كه مرتبط با علّت قابلي يا فاعلي است دگرگون شود، به طوري كه نصاب علّت تامّه به حال خود باقي نماند، تغيير به معلول نيز راه يافته و از حالي به حال ديگر كه علّت تامّه ديگر مقتضي آن است، دگرگون ميشود. اثبات و تفصيل اين نكته در موطن خاص خود آمده است.[1] ـ سوره فرقان، آيه 1. [2] ـ سوره يوسف، آيه 104، و سوره ص، آيه 87؛ و سوره تكوير، آيه 27. [3] ـ سوره فرقان، آيه 31. [4] ـ سوره انعام، آيه 71. [5] ـ سوره قلم، آيه 52.