حج و عمره به آنجا ميآورند: (يُجبي إليه ثمرات كلّ شيء رزقاً من لَدُنّا)[1].شايان ذكر است كه، مراد از (أطعمهم من جوع)[2] تنها تأمين غذايي در حدّ رفعگرسنگي نيست؛ زيرا همان طور كه از هر گونه تصرف در اشياي گوناگون باعنوان «خوردن» ياد ميكنند و مراد از مال مردمخوردنْ تصرف غيرمجاز در مالديگران است، مراد از «اكل» نيز در مواردي همچون (لا تأكلوا أموالكم بينكمبالباطل)[3] و (إن الذين يأكلون أموال اليتامي ظلماً إنّما يأكلون في بطونهمناراً)[4] مطلق تصرف است، نه خصوص اكل مصطلح؛ يعني در اموال يكديگر و در دارايي يتيمان، اعم از موارد خوراكي و غيرآن، تصرف غاصبانه و ظالمانه نكنيد.بنابراين، مراد از (أطعمهم من جوع) هم اين نيست كه فقط نان آنها را تأمين كرد، بلكه منظور اين است كه همه نيازهاي اقتصادي آنان را تأمين كرده است. پس بازگشت (أطعمهم من جوع) به تأمين اقتصادي است، چنانكه (امنهم من خوف)[5] هم ناظر به برقراري امنيت همه جانبه است.
امنيت تكويني حرم
سرزمين مكه به ظاهر بايد فاقد امنيت باشد؛ زيرا از يكسو خوي مردم حجاز تجاوزگري و غارتگري بود و از سوي ديگر از علم، فرهنگ، كشاورزي، دامداري و صنعت بيبهره بودند و اصولاً مردمِ بيفرهنگِ گرسنه، غارتگر ميشوند، ولي با اين همه، خداوند ميفرمايد: ما مكه را هم محلّ امن قرار داديم و هم بابركت:[1] ـ سوره قصص، آيه 57. «جباية» يعني جمعآوري. [2] ـ سوره قريش، آيه 4. [3] ـ سوره بقره، آيه 188. [4] ـ سوره نساء، آيه 10. [5] ـ سوره قريش، آيه 4.