فصل دوازدهم : قرباني - صهبای حج نسخه متنی

فصل دوازدهم : قرباني

حجّ‏گزاران پس از رمي جمره عقبه و پيش از حلق يا تقصير بايد در سرزمين منا گوسفند، گاو و يا شتر قرباني كنند:

(لا تَحلقوا رءُوسكم حتّي يبلغ الهَدي مَحِلّه... فمن تمتّع بالعمرة إلي الحجّ فما استيسَر من الهَدي)[1].

اين سنّت ويژه الهي در حج، موجب تقرّب مخصوصي است كه در عبادات ديگر كمتر يافت مي‏شود.

توضيح اينكه، نَحْر يا ذَبْحي كه در جاهليت بود از پليدي شرك مبرّا نبود، بلكه همچون لبيك و نماز مشركان، آميخته با شرك بود؛ چنانكه پيش از اين نيز بيان شد، آنان به هنگام لبيك مي‏گفتند:

«لبيك اللهم لبيك، لبيك لاشريك لك إلاّ شريكٌ هو لك تملكه وما ملك»[2]

و نمازشان در كنار كعبه جز سوت‏كشيدن و كف‏زدن نبود[3].

همچنين شيوه آنان پس از نحر يا ذبح آن بود كه كعبه را به خون قرباني مي‏آلودند و قسمتي از گوشت آن را بر خانه كعبه مي‏آويختند تا خداوند آن را قبول كند![4]

[1] ـ سوره بقره، آيه 196.

[2] ـ كافي، ج 4، ص 542.

[3] ـ سوره انفال، آيه 35.

[4] ـ بحار، ج 67، ص 275.