فصل چهارم : طواف - صهبای حج نسخه متنی

فصل چهارم : طواف

ادب ورود به مسجدالحرام

از آنجا كه حج، توحيد ناب است و در آن شركي نيست و بلكه هر گونه بت را طرد مي‏كند، استحباب دخول به مسجدالحرام از باب «بني شيبه» نيز رازي در همين راستا دارد. سرّ آن طبق بيان امام صادق(عليه السلام) اين است: هنگامي كه امام علي(عليه السلام) بر دوش رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم رفت و بت «هبل» را از بالاي كعبه به زير انداخت، آن بت در باب بني شيبه به خاك سپرده شد، از آن پس ورود به مسجدالحرام، از باب بني شيبه سنّت شد[1].

اين شيوه، يعني گذاردن «هبل» در زير گامها و لگدمال كردن آن، نمونه‏اي والا براي به فراموشي سپردن شرك و ميراندن آن به بدترين شكل است؛ زيرا هنگامي كه حق جلوه كند، مجالي براي باطل سابق يا لاحق باقي نمي‏ماند: (قل جاء الحقُّ وما يبدي الباطل وما يعيد)[2]. به عبارت ديگر حق با باطل اُلفت و سازگاري نداشته جمع نمي‏شود و باطل جايگاهي ندارد، چه بخواهد باطل سابق
دوباره اعاده گردد، يا آنكه باطلي نو به ظهور آيد. پس با وجود حق، باطل را اعاده و ابتدايي نيست.

[1] ـ وسائل الشيعه، ج 9، ص 323.

[2] ـ سوره سبأ، آيه 49.