برجسته‏ترين قرار در ايام حجّ - صهبای حج نسخه متنی

برجسته‏ترين قرار در ايام حجّ

موساي كليم(عليه السلام) آنگاه كه به مقام والاي نبوّت باريافت، خداوند مهمترين قرار را با وي در ماههاي حج گذاشت و از آنجا كه انتخاب مدّت قرار، در
اختيارمتكلم بود، نه بر عهده كليم حق، خداوند به آن حضرت فرمود: چهل‏شب‏مهمان‏من خواهي بود: (وواعدنا موسي ثلثين ليلة وأتممناها بعشر فَتَمّ ميقات ربّه أربعين ليلة)[1]. اين اربعين از آغاز ذيقعده شروع شد و تا دهم ذيحجه‏به طول انجاميد كه اوج مراسم حج و زيارت بيت‏الله‏الحرام، در اين اربعين است.

ماه ذيقعده و دهه اول ذيحجه، بهترين فرصت براي اربعين‏گيري است. نيل به مقامات معنوي، حداقل چهل شبانه‏روز پياپي جهاد و تلاش خالصانه مي‏طلبد، و آنان نيز كه به كمالي دست‏يافته‏اند چنين كرده‏اند: «ما أخلص عبدٌ لله عزّوجلّ أربعين صباحاً إلاّ جرت ينابيع الحكمة من قلبه علي لسانه»[2]؛ هر كس چهل روز در همه شئون خالصانه براي خدا قدم بردارد، چشمه‏هاي حكمت از قلبش بر زبانش جاري مي‏شود. گرچه اين اقدام منحصر به ايام و ماههاي خاصي از سال نيست، ليكن ماه‏ذيقعده و ده‏روز نخست ذيحجه ميعاد الهي است: (وواعدنا موسي ثلثين ليلة وأتممناها بعشر فتمّ ميقات ربّه أربعين ليلة)، و يكي از مصاديق بارز (والفجر* وليالٍ عشر)[3] نيز دهه نخست ذيحجه است. البته گرچه برخي، عزلت را نيز از شرايط اربعين‏گيري دانسته‏اند، ليكن بايد توجه داشت انزواي از دنيا كه ممدوح است و بدان ترغيب شده، غير از انزواي از خلق دنيا و جامعه و مسئوليتهاي اجتماعي است.

در برخي تفاسير آمده است كه موساي كليم(عليه السلام) آن چهل روز و شب، روزه بود[4].

[1] ـ سوره اعراف، آيه 142.

[2] ـ بحار، ج 67، ص 242.

[3] ـ سوره فجر، آيات 2 ـ 1.

[4] ـ درّ المنثور، ج 3، ص 536 ـ 535.