عظمت حج و پاداش حج‏گزار - صهبای حج نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

صهبای حج - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

عظمت حج و پاداش حج‏گزار

1 ـ شخصي به رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم عرض كرد: من به قصد حج از شهر خارج شدم، ولي به آن موفق نشدم، ليكن من مردي ثروتمندم. اكنون بفرماييد با ثروتم چه كنم تا به پاداشي مانند پاداش حج‏گزاران نايل آيم؟

رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم فرمود: به كوه ابوقبيس بنگر. اگر به اندازه اين كوه طلاي سرخ داشته باشي و آن را در راه خدا انفاق كني هرگز به پاداش حج‏گزاران، دست نخواهي‏يافت. سپس آن حضرت فرمود: حج‏گزار چون مقدمات سفر خود را آماده كند چيزي بر نمي‏دارد و چيزي نمي‏نهد مگر آنكه خداوند ده حسنه براي او ثبت و ده سيّئه از او محو مي‏كند و ده درجه او را بالا مي‏برد. پس چون بر مركب خود سوار شود، مركبش گامي برنمي‏دارد و گامي نمي‏نهد مگر آنكه خداوند باز براي او چنان مي‏كند. پس چون به گرد كعبه طواف كند از گناهانش بيرون مي‏آيد و چون بين صفا و مروه سعي كند از گناهانش به‏درمي‏آيد و چون در عرفات توقّف كند از گناهانش خارج مي‏شود و چون در مشعرالحرام توقّف كند از گناهانش برون مي‏آيد و چون رمي جمره كند از گناهانش خارج مي‏شود:

«اُنظر إلي أبي قبيس فلوْ أن أبا قبيس لك ذهبة حمراء أنفقته في سبيل الله ما بلغْت به ما يبلغ الحاج». ثم قال: «إن الحاج إذا أخذ في جهازه لم يرفع شيئا ولم يضعه إلا كتب الله له عشر حسنات ومحي عنه عشر سيئات ورفع له عشر درجات فإذا ركب بعيره لم يرفع خفّا ولم يضعه إلا كتب الله له مثل ذلك فإذا طاف بالبيْت خرج من ذنوبه فإذا سعي بين الصفا والمروة خرج من ذنوبه فإذا وقف بعرفاتٍ خرج من ذنوبه فإذا وقف بالمشعرالحرام خرج من ذنوبه فإذا رمي الجمار خرج من ذنوبه». و اينچنين رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم يكايك مواقف را برشمرد و فرمود كه اگر حج‏گزار در هر يك از اين مواقف درنگ كند از گناهانش بيرون مي‏آيد و آنگاه فرمود: تو كجا مي‏تواني به پاداش حج‏گزار، دست‏يابي؟!: «أنّي لك أن تبلغ ما يبلغ الحاج»[1].

[1] ـ وسائل الشيعه، ج 8، ص 79.

/ 478