تطبيق برخي آيات بر حج - صهبای حج نسخه متنی

اين كه سرزمين غير ذي‏زرع چنان شود كه
دلهايي مشتاقانه علاقه‏مند به آنجا باشد، آن گونه كه ابراهيم(عليه السلام) از خداخواست: (فاجعل أفئدةً مِنَ النّاس تهوي إليهم)[1]، جزو آيات الهي است. چنين است ساير بركات و اسرار حج كه بسياري از آنها تنها مشهود اولياي حق است.

تطبيق برخي آيات بر حج

گذشته از آيات فوق، برخي ديگر از آيات نيز به حسب روايات بر حج تطبيق شده است كه در اينجا به عنوان نمونه، سه روايت نقل مي‏شود:

1 ـ معاوية بن عمّار مي‏گويد: از امام صادق(عليه السلام) درباره ثروتمندي كه هرگز حج به جا نياورده پرسيدم. آن حضرت فرمود: چنين شخصي، از كساني است كه خداوند درباره آنان فرمود: آنان را كور محشور مي‏كنيم: «هو مِمَّن قال الله تعالي: (ونحْشُره يوم القيمة أعمي)[2]«. راوي مي‏گويد: آنگاه كه امام صادق(عليه السلام) مرا از اين سخن متعجب ديد، فرمود: مراد اين است كه خداوند او را از ادراك و شناخت راه حق بازمي‏دارد: «أعماه الله عن طريق الحق»[3].

احاديث متعددي به اين مضمون وارد شده است.

گرچه اين روايت در خصوص حج است، ليكن از جمله پاياني آن استفاده مي‏شود كه كوري در قيامت اختصاصي به تركِ حج ندارد، بلكه اگر در ساير موارد نيز عمداً حقي ترك شود، چنين عذابي محتمل است.

2 ـ أبوبصير مي‏گويد: از امام صادق(عليه السلام) درباره آيه شريفه (ومن كان في هذه أعمي فهو في الاخرة أعمي وأضلُّ سبيلا)[4] پرسيدم.

[1] ـ سوره ابراهيم، آيه 37.

[2] ـ سوره طه، آيه 124.

[3] ـ وسائل الشيعه، ج 8، ص 17.

[4] ـ سوره إسراء، آيه 72.