غسل احرام - صهبای حج نسخه متنی

عرض كرد: آري. فرمود: آيا هنگامي كه از لباس دوخته خارج شدي،قصد كردي كه از لباس معصيت بيرون آيي؟ ...وقتي لباس احرام را دربر كردي در اين‏قصد بودي كه جامه طاعت دربرمي‏كني؟ ...آنگاه كه غسل احرام كردي، آيا قصد داشتي كه خود را از گناهان شستشو مي‏كني؟ عرض كرد: نه. امام‏سجاد(عليه‏السلام) فرمود: پس تو احرام نبسته‏اي!

غسل احرام

راز استحباب غسل در ميقات، برابر بيان امام سجّاد(عليه‏السلام) ، اين است كه حج‏گزار با انجام اين غسل، قصد كند كه خود را از گناه و لغزش تطهير كند. پس نظافت در ميقات، فقط پاك‏كردن بدن نيست، بلكه نشانه‏اي است از تطهيرِ دل و اين اوّلين سرّ از اسرار حج است.

بنابراين، زائر متعهد مي‏شود تا اولاً ديگر خود را به گناه نيالايد. ثانياً از اين پس جز در راه طاعت گام ننهد و ثالثاً كاستيهاي گذشته را جبران كند. مهم آن است كه انسانِ گناهكار گذشته را هم ترميم كند. در اين صورت چنين غسلي غسل توبه است. آنگاه زائر بيت‏الله با روح و جسم پاك، جامه طاعت دربر مي‏كند.

نماز احرام

نماز احرام، نمازي است كه پيش از احرام در ميقات خوانده مي‏شود. گرچه بعضي از فقها درباره اين نماز قائل به احتياط وجوبي شده‏اند، ليكن بيشتر آنان فتوا به استحباب مي‏دهند. بنابراين، شايسته است احرام بعد از نماز باشد. آنكه عازم بيت‏الله‏الحرام است با توجه به سرّ اين نماز مي‏گويد:

«خدايا! من با ستون دين تو، به تو نزديك شدم».