رهبانيت امت اسلامي
رسول اكرمصلي الله عليه و آله و سلم درباره تلبيه فرمود: رهبانيت امّت من جهاد در راه خدا و تكبير در هر بلندي و اوج است: «أُبدلنا بها الجهاد والتكبير علي كل شرف»[3]. «تكبير در هر بلندي»، ناظر به ذكر تلبيه است كه زائران بيتالله به هر بلندي كه ميرسند،با صداي رسا ميگويند: لبّيك. اين رهبانيّت محمود و ممدوح است كه خداي سبحان انسانها را بدان فرا خواند: (وإيّاي فارهبون)[4]. راهب واقعي از خداي سبحان ميهراسد و خوف او از خداوند خوف عقلي است و همواره نسبت به او حريم ميگيرد، نه خوف نفسي.منظور از اين حريم گرفتن و حرمت نگهداشتن، فاصله زماني يا مكاني نيست؛ زيرا خدا با همه افراد و در همه شرايط بدون امتزاج حضور و ظهور دارد: (وهو معكم أينما كنتم)[5]. اگرچه درباره انسانها مثلاً ميتوان گفت: استاد رااحترام كنيد؛ يعني حريم بگيريد، كنار استاد يا بالاتر از او ننشينيد، بلكه مقداريپايينتر بنشينيد. ليكن اينگونه اداي احترام درباره خداي سبحان متصور نيست.
[1] ـ سوره ضحي، آيات 7 ـ 6. [2] ـ وسائل الشيعه، ج 8، ص 225 ـ 224. [3] ـ محجّة البيضاء، ج 2، ص 197. [4] ـ سوره بقره، آيه 40. [5] ـ سوره حديد، آيه 4.