فصل پنجم : ولايت، روح حجّ
حج بدون «ولايت» و آهنگ كعبه بدون «امامت» و حضور در عرفات بدون «معرفت امام» و قرباني در منا بدون «فداكاري در راه امامت» و رمي جمره بدون «طرد شيطان استكبار دروني و بيروني» و سعي بين صفا و مروه بدون «كوشش در شناخت و اطاعت امام» بيحاصل بوده، سودي نخواهد داشت؛ زيرا گرچه يكي از مباني اسلامْ حج است: «بني الإسلام علي خمسٍ: علي الصَّلاة والزَّكاة والصَّوم والحجِّ والولاية»، ليكن هيچ يك از نماز و روزه و زكات و حج همانند ولايت، ركن استوار اسلام نيست، از اينرو در ادامه روايت مزبور آمده است: هيچ دعوتي از طرف خداوند به اندازه دعوت به ولايت و امامت نيست: «ولم يناد بشيءٍ كما نودي بالولاية»[1]؛ زيرا انسان كامل كه خود اسلام ممثل است ميتواند به همه ابعاد اسلامي آشنا باشد و آشنايي دهد و مردم را به روح توحيد كه همان فرياد و قيام عليه طاغوت است جهت بخشد.[1] ـ كافي، ج 2، ص 18.