طواف - صهبای حج نسخه متنی

پس اَحدي به درگاه حق با دست پُر نمي‏رود. از اين‏رو در زيارت
بيت‏الله‏الحرام، كه ضيافت و مهمانداري خداوند است[1]، از كسي نمي‏پرسند: چه آورده‏اي؟ بلكه به همه مي‏گويند: چه مي‏خواهيد؟ و اگر هم بگويند: چه آوردي؟ مقصود آن است كه ظرف نياز تو چقدر است و چه اندازه حاجت آوردي تا برابر همان نياز، عطا دريافت كني.

با توجه به همين نكته است كه زائر به هنگام حضور در خانه حق عرض مي‏كند: «اللهم إن البيت بيتك والحرم حرمُك، والعبد عبدك، هذا مقام العائذ بك من النار»[2]. چنانكه امام سجّاد(سلام‏الله‏عليه) به پيشگاه خداوند عرض مي‏كرد: خدايا! فقر و تنگدستي مرا به اين جا آورده است: «سيدي عبدك ببابك، أقامته الخصاصة بين يديك، يقرع باب إحسانك بدعائه ويستعطف جميل نظرك بمكنون رجائك، فلا تعرض بوجهك الكريم عنّي»[3].

طواف

يكي از اركان مهم حجّ و يكي از نشانه‏هاي تجسم توحيد در حج، طواف است؛ زيرا طواف بر گِرد كعبه گرچه به منزله نماز است: «الطواف بالبيت صلاةٌ»[4]، ليكن آن عبادت ويژه‏اي است كه (أينما تولُّوا فثمَّ وجه الله)[5] در آن متجلي مي‏شود، بر خلاف نمازي كه امر الهي (ومن حيث خرجت فولّ وجهك شطر المسجد الحرام)[6] در آن متحتّم مي‏شود.

[1] ـ وسائل الشيعه، ج 3، ص 84 و ج10، ص458.

[2] ـ بحار، ج 96، ص 342، و به همين مضمون، در كافي، ج 4، ص 402 ـ 401.

[3] ـ مفاتيح الجنان، دعاي ابوحمزه ثمالي.

[4] ـ عوالي اللئالي، ج 1، ص 214.

[5] ـ سوره بقره، آيه 115.

[6] ـ سوره بقره، آيه 149.