ديدار بنيانگذار كعبه و نيل به يافته‏هاي او - صهبای حج نسخه متنی

ديدار بنيانگذار كعبه و نيل به يافته‏هاي او

حال كه روشن شد حج، وحي ممثل است و بنيانگذار كعبه مناسك آن را با مشاهده فرا گرفته، لازم است مردم، به انجام آنچه كه از او به ارث برده‏اند، مأمور شوند و آنچه را او ديد بنگرند تا شايد ايشان نيز اندكي از آنچه او مشاهده كرد
مشاهده كنند؛ زيرا نظر به ظاهر كعبه، كه بدان امر شده، مقدمه‏اي براي رؤيت ملكوت كعبه است. در اين صورت راز اين سخن خداي تعالي معلوم مي‏شود كه فرمود: (وأذّن في النّاس بالحج يأتوك رجالاً وعلي كلِّ ضامرٍ يأتين من كلِّ فجّ عميق)[1]؛ چون از (يأتوك) در اين آيه، فهميده مي‏شود كه مقصود، آمدن مردم به نزد ابراهيم(عليه السلام) و ديدار او و رسيدن بدان نكاتي است كه آن حضرت به آنها رسيده و ديدن اموري است كه ابراهيم خليل آنها را مشاهده كرده است، نه آنكه فقط به مكه سفر كرده و به زيارت كعبه بيايند؛ زيرا اين تعبير فقط به‏معناي عمل به مناسك نيست.

با توجه به تعبير «يأتوك» بايد توجه داشت كه نزد ابراهيم(عليه السلام) نمي‏آيد مگر كسي كه خود را آماده كرده، بار مسئوليت بر دوش گرفته و آماده قيام شده در برابر سركشان فرومايه‏اي كه مي‏گويند: (حرّقوهُ وانصروا الهتكم)[2]؛ زيرا كعبه مايه قيام مردم است و قيام حاصل نمي‏شود مگر آنكه قيام‏كننده، به بت‏پرستان و هواپرستان بگويد: (أُفٍّ لكم ولِما تعبدون من دون الله)[3]، و به كفرپيشگان و كساني كه بر نفاق اصرار مي‏ورزند بگويد: (إنَّني بَراءٌ ممّا تعبدون)[4] و نزد ابراهيم خليل نمي‏رود جز آن كه مي‏گويد: (إنّي وجَّهتُ وجهي للَّذي فطر السَّموات والأرض حنيفاً)[5] و جز آنكه همچون ابراهيم(عليه السلام) با قلبي سليم در پيشگاه خداي حاضر شود: (إذ جاء ربّه بقلبٍ سليم)[6].

[1] ـ سوره حج، آيه 27.

[2] ـ سوره انبياء، آيه 68.

[3] ـ سوره انبياء، آيه 67.

[4] ـ سوره زخرف، آيه 26.

[5] ـ سوره انعام، آيه 79.

[6] ـ سوره صافّات، آيه 84.