راز اهتمام ويژه به كعبه - صهبای حج نسخه متنی

راز اهتمام ويژه به كعبه

از آنچه گذشت، سرّ روايتي كه از پيامبر گرامي‏صلي الله عليه و آله و سلم نقل شده آشكار مي‏شود كه فرمود: كمترين پاداش كسي كه به كعبه مي‏نگرد، اين است كه خداوند در برابر هر نگاه، پاداشي به او مي‏بخشد و بدي‏اي را از او پاك مي‏كند و او را درجه‏اي بالا
مي‏برد: «من أيسر ما يعطي من ينظر إلي الكعبة أن يعطيه الله بكل نظرة حسنة وتمحي عنه سيئة وترفع له درجة»[1] و اينكه امام صادق(عليه السلام) فرمود: نگاه كردن به كعبه عبادت است: «النظر إلي الكعبة عبادة»[2] و همچنين فرمود: از جمله موارد تبرّك جستن به پوشش كعبه، استفاده از آن براي مصاحف است[3].

راز عبادت‏بودن نگاه به كعبه همانند نگاه به قرآن، اين است كه اولاً كعبه نمودي از عرش خداوند و مظهر طهارت و مجلاي عتق و آزادي از بندگي غيرخداست، و ثانياً همين «نظر»، زمينه «رؤيت» را فراهم مي‏كند. يعني «نظر و نگاه با چشم»، مقدمه «رؤيت و ديدن دل» خواهد شد، و اگر ديدن كه كار دل است حاصل شود بسياري از معارف كه كعبه نمودي از آنهاست حضور پيدا مي‏كنند.

همچنين امام باقر(عليه‏السلام) فرمود: ورود به كعبه، دخول در رحمت خداست و بيرون شدن از آن خارج‏شدن از گناهان است و چنين كسي در باقيمانده عمر خويش محفوظ بوده، گناهان گذشته او آمرزيده شده است: «الدخول فيها دخول في رحمة الله والخروج منها خروج من الذنوب، معصوم فيما بقي من عمره مغفور له ما سلف من ذنوبه»[4] و آن كه در كعبه داخل مي‏شود، در حالي داخل مي‏شود كه خداوند از او خشنود است و هنگامي كه از كعبه بيرون مي‏رود، از گناهان پاك است: «الداخل الكعبة يدخل والله راض منه ويخرج عطلا من الذنوب»[5].

همچنين اميرالمؤمنين امام علي(عليه السلام) فرمود:

خدا را در مورد خانه پروردگارتان در نظر بگيريد. تا زماني كه باقي هستيد آن را خالي مگذاريد.

[1] ـ وسائل الشيعه، ج 9، ص 365.

[2] ـ همان، ص 364.

[3] ـ همان، ص 359.

[4] ـ همان، ص 370.

[5] ـ همان.