عرفات، سرزمين دعا - صهبای حج نسخه متنی

در وجوب امر به معروف و نهي از منكر، عدالت و طهارت نفس آمر و ناهي از شرايط آن به‏شمار نيامده است، بلكه علم و آگاهي او از آن معروف يا منكر، و احتمال تأثير امر و نهي او و مانند آن جزو شرايط است. اما باطن آن بر اساس رازي كه درباره «نمرة» بيان شد، به عدالت برمي‏گردد؛ يعني آمر به معروف بايد خود مُؤتَمِر بدان بوده، ناهي و زاجر از منكر بايد خود منتهي و منزجر از آن باشد؛ يعني آنچه ديگران را بدان امر مي‏كند، قبلاً خود عمل كرده باشد و آنچه ديگران را از آن منزجر و نهي مي‏كند، خود قبلاً منزجر شده باشد. بنابراين، عدالت به عنوان سرّ امر به معروف و نهي از منكر در آمر و ناهي شرط شده است.

5 ـ وادي «نَمِرة» كه در حديث شبلي از آن به عنوان «نَمِرات» نيز ياد شده نام منطقه‏اي وسيع در سرزمين عرفات است كه تقريباً در سَمْتِ مماسِ عرفات با حرم است. امام سجاد(عليه السلام) فرمود: هنگام ورود به اين منطقه بايد آگاه باشيد كه اين سرزمين، سرزمين شهادت، معرفت و عرفان است. يعني همان گونه كه خدا و ملائكه شاهدند، اين سرزمين وسيع نيز شاهد اعمال زائران خانه خداست و كاملاً آگاه است كه حاجي با چه نيّتي آمده و با چه انگيزه‏اي برمي‏گردد و به آن شهادت مي‏دهد.

عرفات، سرزمين دعا

روز عرفه روز دعا و نيايش است و اگرچه روزه آن روز مستحب است، ليكن اگر روزه‏گرفتن آن روز موجب ضعف شود، آن گونه كه انسان نتواند دعاهاي اين روز را بخواند، خواندن دعا بر روزه‏گرفتن مقدم است[1].

نقش نيايش در وصول به رحمت بيكران الهي، با بيان امام صادق(عليه السلام) كه فرمود:

[1] ـ بحار، ج94، ص124 ـ 123.