نكاتي درباره قرباني و اسرار آن - صهبای حج نسخه متنی

2 ـ براي شراب مزبور، ظرف و جام و پياله تعيين نكرده است؛ زيرا هيچ ظرفي گنجايش آن را ندارد، چون براي شرابي كه ساقي آن خداست هيچ قدر و حد و نصاب و منتهايي نيست، برخلاف ساير شرابهايي كه براي آنها ظرف و جام معين شده است.

3 ـ براي اين شراب، چشمه و سرچشمه و منبع ذكر نشده برخلاف شرابهايي كه از آنِ ابرار و مقرّبان است كه براي آنها چشمه‏ها و مخازن ويژه‏اي است كه از آنجا سرچشمه گرفته، جاري مي‏شود.

4 ـ اين شراب، به صفتي وصف شده كه غير آن بدان وصف نشده است و آن صفتِ (طهوراً) است. امام صادق(عليه السلام) كه خود از اين شراب نوشيده بود در تفسير آن فرمود: يعني آنان را از هر چيزي جز خدا پاك مي‏كند:

«يطهرهم عن كل شي‏ء سوي الله»[1].

نكاتي درباره قرباني و اسرار آن

با توجه به توضيح مبسوطي كه درباره موضوع اين فصل بيان شد، به اختصار به نكاتي در همين زمينه اشاره مي‏شود:

1 ـ خلاصه مطالب مشروح فوق اينكه، حكمت انجام قرباني، تقرب و تعالي قرباني‏كننده و تقواي او به سوي خداست:

(لن ينالَ الله لحومُها ولا دماوُها ولكن يناله التقوي منكم)[2].

بنابراين، قرباني آنگاه مقبول است كه با تقوا انجام گيرد و روح اين عملْ تقوا باشد؛ زيرا بر اساس آيه شريفه (إنّما يتقبّل الله من المتّقين)[3] همان طور كه هيچ عملي بدون تقوا پذيرفته نيست، عملي نيز كه همراه تقوا بوده، ليكن عامل آن در
غير اين عمل، تقواي الهي را رعايت نمي‏كند، اگرچه از وي پذيرفته است، ليكن آن گونه كه شايسته است بالا نمي‏رود؛ زيرا خداوند عملي را مي‏پذيرد كه همه شئون عامل آن خواه در اين عمل، خواه در اَعمال ديگر، بر پايه تقوا تنظيم شده باشد:

[1] ـ مجمع البيان، ج 10 ـ 9، ص 623.

[2] ـ سوره حج، آيه 37.

[3] ـ سوره مائده، آيه 27.