پايداري دين به برپايي كعبه - صهبای حج نسخه متنی

زيرا اين آيه دلالت مي‏كند بر اينكه هدف والاي نبوّت عامه كه سيره همه پيغمبران(عليهم السلام) بر آن بوده و مردم را به آن فرامي‏خواندند، قيام مردم به «قِسط» و نگاهداشتِ آنان از «قَسط» است و بالاترين مرتبه قيام به قِسط، توحيد
است؛ زيرا شرك ظلمي بزرگ است كه عدل و دادي در آن نيست. پس از توحيد، ساير مراتب قيام به قسط در اخلاق و كردار قرار دارد.

پس چون معلوم شد كه موعظه الهي در قيام براي خدا خلاصه مي‏شود و هدف از بعثت و فرستادن پيامبران و انزال وحي، قيام مردم به قِسط است، بايد در تكيه‏گاه اين قيام و ستون اين مقاومت و پايه اين استقامت صادقانه تأمّل كرد.

پايداري دين به برپايي كعبه

آنچه ما از تبار بنيانگذار بيت‏الله‏الحرام، حضرت ابراهيم(عليه السلام)، به ميراث برده‏ايم اين است كه عامل قيام مردم و مقاومت آنها در برابر جباران فرومايه، قوام كعبه و حيات و ادامه امر آن است. در اين باره امام صادق(عليه السلام) فرمود: تا زماني كه كعبه برپاست، دين نيز پايدار است: «لا يزال الدين قائماً ما قامت الكعبة»[1].

از اين‏رو امام زمان، قائم‏آل‏محمد(عليهم السلام) نيز در آغاز قيام جهاني خود بر محور قيام و قوام جوامع انساني، يعني كعبه، تكيه زده، ياران آن حضرت به حضورش مي‏شتابند. چنانكه امام باقر(عليه السلام) فرمود: «القائم منّا منصور بالرعب، مؤيَّد بالنصر... وينزل روح‏الله عيسي‏بن مريم(عليهماالسلام) فيصلّي خلفه.... إذا تشبّه الرجال بالنساء والنساء بالرجال... وركب ذوات الفروج السروج... وأكل الربا... فعندذلك خروج قائمنا. فإذا خرج أسند ظهره إلي الكعبة واجتمع إليه ثلاث‏مائةوثلاثةعشر رجلاً. فأوّل ما ينطق به هذه الآية: (بقيتُ الله خيرٌ لكم إن كنتم مؤمنين)[2]...[3].

[1] ـ وسائل الشيعه، ج 8، ص 14.

[2] ـ سوره هود، آيه 86.

[3] ـ بحار، ج 52، ص 192 ـ 191.