فصل چهارم : اَدب حضور - صهبای حج نسخه متنی

فصل چهارم : اَدب حضور

خداي سبحان پس از آنكه شرط ورود به محضر رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم را اذن و دعوت آن حضرت بيان كرده: (يا أيّها الّذين امنوا لا تدخلوا بيوت النّبي إلاّ أن يؤذن لكم... إذا دعيتم فادخلوا... )[1]، از آنجا كه مجلس آن حضرت، مجلس علم و حكمت است، نه محفل بزم و اُنس، تشرّف‏يافتگان به محضر نوراني پيامبر گرامي‏صلي الله عليه و آله و سلم را از اعمال، سخنان، افكار و خاطراتي كه آن حضرت را مي‏رنجاند نهي فرموده است: (... ولا مستأنسين لحديث إنّ ذلكم كان يؤذي النّبي)[2]. توضيح بيشتر درباره اين آيه در فصل بعد خواهد آمد.

قرآن كريم در آيات ديگري نيز، مؤمنان را امر به مراعات ادب حضور پيامبر گرامي‏صلي الله عليه و آله و سلم كرده، مي‏فرمايد: اي كساني كه ايمان آورده‏ايد! در پيشگاه رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم، صدايتان را از صداي آن حضرت بلندتر نكنيد:

(يا أيّها الّذين امنوا لا ترفعوا أصواتكم فوق صوت النّبي)[3].

از آنجا كه زندگي ومرگ پيامبر يكسان است، اكنون نيز كساني كه به حرم آن حضرت مشرف مي‏شوند، بايد ادب حضور رسول گرامي‏صلي الله عليه و آله و سلم را مراعات كنند. اصولاً انسان وزين با صداي بلند سخن نمي‏گويد، مگر
ضرورتي آن را ايجاب كند.

[1] ـ سوره احزاب، آيه 53.

[2] ـ سوره احزاب، آيه 53.

[3] ـ سوره حجرات، آيه 2.