فصل يازدهم : رمي جمرات - صهبای حج نسخه متنی

فصل يازدهم : رمي جمرات

دو مرحله «جذب» و «دفع» در گياهان، حيوانات و انسانها وجود دارد. بدين معنا كه‏ناسازگار با خود را دفع و ملايم با خويش را جذب مي‏كنند. جذب و دفع درسطح طبيعت و نيز در انسانهاي عادي گاه به صورت شهوت و غضب، گاهي به‏صورت محبّت و عداوت، زماني به صورت ارادت و كراهت و... نمايان مي‏شود،ولي در مؤمنانْ رقيق‏شده آن دو به صورت تولّي و تبرّي تجلّي مي‏كند. حج‏گزاري كه به تولّي راستين و تبرّي صحيح رسيده، جذب و تولّي او هنگام بيتوته‏در منا در ياد خدا متجلّي است؛ چنانكه دفع و تبرّي او در مناسك روز، تجلّي دارد.

با توجه به سخن خداي سبحان درباره قرباني: (لن ينال الله لحومها ولا دماوُها ولكن يناله التقوي منكم)[1]

مي‏توان گفت: بيان قرآن درباره جلوه‏گاه تبرّي مزبور، يعني رمي جمرات، نيز اين است كه سنگريزه‏ها شيطان را رجم و طرد نمي‏كند، بلكه اين انزجار دروني شماست كه شياطين انس و جن را مي‏راند و شما را از هر شيطنت دروني و بيروني محافظت مي‏كند.

[1] ـ سوره حج، آيه 37.