تبرّك به آب زمزم - صهبای حج نسخه متنی

از
آنجا كه هر پسري بايد وارث تُراثِ پدر باشد، همه موحدان به ويژه آنان‏كه در جايگاه خليل حق ايستاده‏اند بايد بگويند: (إنّي وجّهت وجهي للّذي فطر السّموات والأرض)[1].

امام سجاد(عليه السلام) از شبلي پرسيدند:

آيا در مقام ابراهيم(عليه السلام) ابراهيم‏گونه نماز خواندي و بيني شيطان را به خاك ماليدي؟[2]

كسي كه با معرفت به اسرار عبادت، به حج و زيارت مي‏رود قدم جاي قدم انبيا و ائمّه(عليهم السلام) مي‏گذارد. در نتيجه آنگاه كه به مقام ابراهيم مي‏رسد درمكانت ابراهيم(عليه السلام) ايستاده و ابراهيم‏گونه نماز مي‏خواند و بيني شيطان‏را به خاك مي‏مالد. امّا كسي كه در حال نماز، خلوص و خضوع و حضور قلب ندارد، او به جاي ابراهيم نايستاده است؛ زيرا تنها مخلصان كه وسوسه‏هاي‏شيطان در آنها اثر نكرده، خاطرات شيطاني در صحنه نفسشان راه پيدا نمي‏كند و دسيسه‏هاي بيگانگان هم در مرزهاي فكري آنان رخنه و نفوذ ندارد، بيني شيطان را به خاك مي‏مالند. امّا كسي كه گرفتار دسائس و وساوس و سياست‏بازيها و مانند آن است، او طعمه شيطان است و شيطان بيني او را به خاك ماليده است.

تبرّك به آب زمزم

مستحب است كه زائر بيت الله بعد از طواف و نماز آن، كنار چاه زمزم رفته از آب آن بنوشد، مقداري هم بر سر و روي خود بريزد و به آن تبرّك جويد[3].

رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم در مكّه از آب زمزم استفاده مي‏كردند و پس از هجرت به‏مدينه نيز از شدت علاقه به آب زمزم، مي‏فرمودند: براي من آب زمزم
سوغات‏بياوريد.

[1] ـ سوره انعام، آيه 79.

[2] ـ ر. ك: همين كتاب، ص 347 ـ 343 (حديث شبلي).

[3] ـ وسائل الشيعه، ج 9، ص 352 ـ 350 و 515 ـ 514 و ج17، ص207 ـ 206.