اختم بخير عملك
والملك لا شريك لك
والحمد و النعمة لك[1]
لبيك إن الحمد لك
والحمد و النعمة لك[1]
والحمد و النعمة لك[1]
طرد جاهليت باستاني و مدرن، با تلبيه
حج با آن لبيك ويژه خود، چه كوتاه و آهسته و چه بلند و آشكار، طردكننده هر جاهليتي است كه بود و هست و درهم شكننده هر بت جاهلي است كه تراشيده شده و يا هر نشانه شركآلود جاهلي كه تراشيده ميشود و كوبنده هر گونه باطل قديم و جديد است. بنابراين، حج شفابخش دلها از بيماريهاي شركآلودي همچون ريا و هوا و بخل و خودپسندي است.[1] ـ مرآة الحرمين، ج 1، ص 46. ترجمه ابيات مذكور چنين است: معبود ما! تو چه دادگري / فرمانرواي فرمانرواياني اجابت ميكنم دعوت تو را، به تحقيق اجابت كردم تو را / اجابت ميكنم تو را، ستايش تنها براي توست و فرمانروايي [نيز ازآنِ توست] شريكي براي تو نيست / هر بندهاي كه از تو بخواهد نوميد نميشود. به هر جا روي آورد تو او را درخواهي يافت / پروردگارا! اگر فيض تو نباشد او نابود ميشود اجابت ميكنم تو را، ستايش تنها براي توست / و فرمانروايي، شريكي براي تو نيست شب كه به خوبي تاريك شود / و شناگران آسمان در مدارها بگردند در مدارهايي كه برايشان قرار داده شده / هر پيامبر و فرشتهاي و هر كس كه براي تو احرام بست / چه تسبيح گويد يا تلبيه، همه براي توست اي انسان خطاكار چه چيز تو را بهبند كشيده / بشتاب و بهسوي اجل خود مبادرت كن كار خود به خير پايان ده / اجابت ميكنم تو را، ستايش تنها براي توست و فرمانروايي، شريكي براي تو نيست / و ستايش و نعمت تنها براي توست