كعبه و مناسك حج در سخنان امام علي(ع) - صهبای حج نسخه متنی

شايد مراد پيامبر گرامي‏صلي الله عليه و آله و سلم از اين كه «چون حج‏گزار طواف كرد از گناهانش خارج مي‏شود و چون ميان صفا و مروه سعي كند از گناهانش بيرون مي‏آيد و... » بيان اين نكته باشد كه هر يك از اين اعمال گوناگون در آمرزش گناهي خاص موثر است؛ زيرا هر يك از اين اعمال براي آمرزش گناهي خاص واجب شده است. يا آنكه گناهان چون انباشته شود و زنگار و پرده‏اي بر گنهكار شود، هر يك از اين مناسك موجب كاستن ضخامت اين پرده‏ها و كنار رفتن اين پوششها از دلها مي‏گردد، تا آنجا كه حج‏گزار با دلي پاك كه نه بر آن زنگاري نشسته و نه حجابي بر آن كشيده‏اند به ديدار پروردگارش نايل مي‏شود. خداوند چنين حجي را روزي ما فرمايد.

2 ـ در وصاياي نبي اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم به اميرالمؤمنين(سلام‏الله‏عليه) آمده است: مستطيعي كه حج نگزارد كافر است: «يا عليّ! كفَرَ بالله العظيم من هذه الأمة عشرة... ومنْ وجد سِعَةً فمات ولمْ يَحُجّ. يا عليُّ! تارك الحج وهو مستطيع كافر»؛ زيرا خداوند فرمود: (ولله علي النّاس حج البيت من استطاع إليه سبيلاً ومن كفر فإنَّ الله غني عن العالمين)[1].

كعبه و مناسك حج در سخنان امام علي(ع)

1 ـ اميرالمؤمنين امام علي(عليه السلام) فريضه حج را چنين ترسيم كرده است: خداوند حج خانه خود را بر شما واجب كرد، خانه‏اي كه آن را قبله مردم قرار داد. مردم چونان تشنه‏كامان كه وارد آبگاه مي‏شوند وارد آن مي‏شوند و همانند كبوتران به آن پناه مي‏برند.

خداوند سبحان كعبه را نشانه فروتني آدمي در برابر بزرگي خود و اعتراف به عزّت خويش قرار داد. و از ميان آفريدگان خود شنوايان و اطاعت‏كنندگاني را برگزيد كه دعوت او را اجابت و سخن او را تصديق كرده و در جاهايي كه انبيا
ايستاده‏اند قرار گرفتند، و خود را به فرشتگاني كه به دور عرش مي‏گردند شبيه ساخته‏اند. اينان سودهاي فراواني در اين تجارتخانه عبادي مي‏برند و براي رسيدن به وعده آمرزش نزد خداوند مي‏شتابند.

[1] ـ وسائل الشيعه، ج 8، ص 20 «سوره آل عمران، آيه 97».