چنانكه پيش از اين نيز گذشت، شيخ صدوق(عليهالرحمه) در پاسخ اين سؤال كه چرا خداوند، كعبه را از تهاجم سپاه ابرهه مصون داشت اما مانع ويراني كعبه به دست حَجّاج(در جريان دستگيري و مجازات ابنزبير) نشد؟ فرمود: حرمت كعبه براي آن است كه دين محفوظ بماند و حافظ دين، امام معصوم(عليه السلام) است. ابنزبير امام زمان خويش را نشناخت و او را ياري نكرد، بلكه خود داعيه رهبري داشت؛ از اينرو به كعبه هم كه پناه برد، خداوند به او پناه نداد. سرانجام پس از دستگيري و اعدام، كعبه را بدون هيچ ممانعتي بازسازي كردند، امّا ابرهه آمده بود تا قبله و مطاف را بردارد و خدا نيز به او امان نداد[1].
[1] ـ من لا يحضر، ج 2، ص 249.