صهبای حج نسخه متنی

چنين افرادي اگر داخل كعبه شوند از گناهان خود پاك شده و دنيا و آخرت آنان كفايت خواهد
شد: «من دخله وهو عارف بحقّنا كما هو عارف له خرج من ذنوبه وكفي همّ الدّنيا و الاخرة»[1].

در روايت ديگري امام صادق(عليه السلام)، ابوحنيفه را به خاطر انحراف علمي و برداشتهاي ناقص و ناصواب از قرآن كريم مورد مؤاخذه و توبيخ قرار دادند. آنگاه از او پرسيدند: منظور از (سيروا فيها ليالي وأيّاماً امنين)[2] چيست؟ ابوحنيفه گفت: گويا مراد پيمودن فاصله بين مكّه و مدينه باشد. حضرت امام صادق(عليه السلام) جواب نقضي داد: پس رهزنيهايي كه بين مكه و مدينه صورت مي‏گيرد چيست؟: «إنّ النّاس يُقْطع عليهم بين مكة والمدينة فتؤخذ أموالهم ولا يأمنون علي أنْفسهم ويقتلون؟». ابوحنيفه عاجزانه ساكت شد. آنگاه امام صادق(عليه السلام) فرمود: مراد خداوند از (ومن دخله كان امناً) كدام نقطه از زمين است؟ ابوحنيفه عرض كرد: مراد كعبه است. امام صادق(عليه السلام) فرمود: پس چگونه براي ابن‏زبير كه در كعبه متحصن شده بود، آنگاه كه حَجّاج كعبه را به منجنيق بسته ويران كرد و او را گرفت و كشت، امن نبود؟: «أفتعلم أنّ الحجاج بن يوسف حين وضع المنجنيق علي ابن زبير فقتله كان امناً فيها؟». ابوحنيفه ساكت شد.

آنگاه ابوبكر حضرمي به امام صادق(عليه السلام) عرض كرد جواب اين دو سؤال چيست؟ آن حضرت فرمود: هنگامي كه قائم آل‏محمد(سلام‏الله‏عليهم) ظهور كرد همه اين راهها امن خواهد شد و هر كس با او بيعت كند و در جمع سپاهيان او درآيد در امان خواهد بود: «(سيروا فيها ليالي وأيّاماً امنين) مع قائمنا أهل البيت وأمّا قوله تعالي: (من دخله كان امناً) فمن بايعه ودخل معه ومسح علي يده ودخل في عقد أصحابه كان امناً»[3]. البته مراد امن مطلق(تكويني و تشريعي) است.

[1] ـ تفسير عياشي، ج 1، ص 190.

[2] ـ سوره سبأ، آيه 18.

[3] ـ بحار، ج 2، ص 294 ـ 292.