صهبای حج

بر اين اساس، اگر خانه خدا مهجور واقع شد، ارتباط با مركز اقتدار بريده مي‏شود و با قطع اين ارتباط، قيام به «قِسط» و مقاومت دربرابر «قَسط»(ستم‏و بيداد) غيرممكن مي‏گردد و در اين صورت خير دنيا و آخرت، حرام و بازداشته مي‏شود؛ زيرا كعبه، به فرموده امام صادق(عليه السلام)، عامل قيام مردم‏براي دين و معاششان است[1]. از همين رو رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم فرمود: هر كس خواهان دنيا و آخرت است بايد اين خانه(كعبه) را قصد كند: «من أراد دنيا وآخرة فليؤمّ هذا البيت»[2]. يعني هر كس كه مي‏خواهد در دنيا و آخرت به حسنه برسد: (ربَّنا اتنا في الدُّنيا حسنةً وفي الاخرة حسنةً)[3]، و با پروردگارش چنين راز و نياز مي‏كند: (ربَّنا اتنا من لدنك رحمةً وهيّي لنا من أمرنا رشداً)[4] بايد اين خانه راقصد كند و او را امام و مقتداي خويش قرار داده، بدان اقتدا كند و مقصد خودقرارش دهد و در جستجويش روانه شود؛ زيرا خير دنيا و آخرت در پرتو كعبه كه قيام آن، قيام دين است و قيام دين، مايه بهره‏مندي در دنيا و آخرت است خواهد بود.

يكي از مهمترين نمودهاي پيشوا گرفتن كعبه، انجام حج با آداب و مناسك آن و طواف بر گرد كعبه با رعايت شرايط آن و قرباني بردن بدان جا و ساير مناسك پرشكوه حج است.

[1] ـ وسائل الشيعه، ج 8، ص 41.

[2] ـ همان، ص 40.

[3] ـ سوره بقره، آيه 201.

[4] ـ سوره كهف، آيه 10.