از آنچه گذشت، سرّ روايتي كه از پيامبر گراميصلي الله عليه و آله و سلم نقل شده آشكار ميشود كه فرمود: كمترين پاداش كسي كه به كعبه مينگرد، اين است كه خداوند در برابر هر نگاه، پاداشي به او ميبخشد و بدياي را از او پاك ميكند و او را درجهاي بالا ميبرد: «من أيسر ما يعطي من ينظر إلي الكعبة أن يعطيه الله بكل نظرة حسنة وتمحي عنه سيئة وترفع له درجة»[1] و اينكه امام صادق(عليه السلام) فرمود: نگاه كردن به كعبه عبادت است: «النظر إلي الكعبة عبادة»[2] و همچنين فرمود: از جمله موارد تبرّك جستن به پوشش كعبه، استفاده از آن براي مصاحف است[3].
راز عبادتبودن نگاه به كعبه همانند نگاه به قرآن، اين است كه اولاً كعبه نمودي از عرش خداوند و مظهر طهارت و مجلاي عتق و آزادي از بندگي غيرخداست، و ثانياً همين «نظر»، زمينه «رؤيت» را فراهم ميكند. يعني «نظر و نگاه با چشم»، مقدمه «رؤيت و ديدن دل» خواهد شد، و اگر ديدن كه كار دل است حاصل شود بسياري از معارف كه كعبه نمودي از آنهاست حضور پيدا ميكنند.
همچنين امام باقر(عليهالسلام) فرمود: ورود به كعبه، دخول در رحمت خداست و بيرون شدن از آن خارجشدن از گناهان است و چنين كسي در باقيمانده عمر خويش محفوظ بوده، گناهان گذشته او آمرزيده شده است: «الدخول فيها دخول في رحمة الله والخروج منها خروج من الذنوب، معصوم فيما بقي من عمره مغفور له ما سلف من ذنوبه»[4] و آن كه در كعبه داخل ميشود، در حالي داخل ميشود كه خداوند از او خشنود است و هنگامي كه از كعبه بيرون ميرود، از گناهان پاك است: «الداخل الكعبة يدخل والله راض منه ويخرج عطلا من الذنوب»[5].
همچنين اميرالمؤمنين امام علي(عليه السلام) فرمود:
خدا را در مورد خانه پروردگارتان در نظر بگيريد. تا زماني كه باقي هستيد آن را خالي مگذاريد.
[1] ـ وسائل الشيعه، ج 9، ص 365. [2] ـ همان، ص 364. [3] ـ همان، ص 359. [4] ـ همان، ص 370. [5] ـ همان.