از اينرو خداي سبحان يكي از ثمرات تغيير قبله را چنين بيان فرمود كه از اين پس افراد باانصاف از اهل كتاب بر شما حجت نخواهند داشت: (لئلاّ يكون للنّاس عليكم حجّة إلاّ الّذين ظلموا)[1]. گرچه ستمگران از يهود و نصارا بر لجاجت و عناد خود باقي خواهند ماند.
2 ـ در آيات متعددي از قرآن كريم پس از بيان حكمي از احكام، اشاره به تتميم نعمت شده است. چنانكه در پايان آيه مربوط به طهارتهاي سهگانه ميفرمايد: (...ولكن يريد ليطهّركم وليتمّ نعمته عليكم لعلّكم تشكرون)[2]؛ همچنين در پايان آيه مربوط به قبله ميفرمايد: (ولاُتمّ نعمتي عليكم ولعلكم تهتدون)[3]. يعني تعيين كعبه به عنوان قبله نهايي و دايمي، نعمتي الهي است.
از اين آيات استفاده ميشود كه گذشته از آنكه دين، نعمت خداوند است، هر يك از اجزاء و احكام آن نيز به تنهايي نعمتي از نعم الهي است كه با نزول تدريجي آنها، اصل دين و نعمت الهي تكميل و تتميم تدريجي شده است، تا آنكه به نزول والاترين نعمت الهي، يعني ولايت، منتهي شد: (اليوم أكملت لكم دينكم وأتممت عليكم نعمتي)[4].
3 ـ هدايت به معناي راهيابي و خروج از تحير و سرگرداني است. با تعيين كعبه به عنوان قبله نهايي و دايمي، مسلمانان از تحير ناشي از اعتراض اهل كتاب و مشركان درباره عدم استقبال رسول اكرمصلي الله عليه و آله و سلم به قبله نياكان خود و رويكرد به سوي بيتالمقدس و عدم استقلال در قبله، رهايي يافتند. از اينرو خداي سبحان فرمود: شايسته است كه با اين دستور، شما مهتدي و راهياب شويد: (ولعلّكم تهتدون)[5].
[1] ـ سوره بقره، آيه 150. [2] ـ سوره مائده، آيه 6. [3] ـ سوره بقره، آيه 150. [4] ـ سوره مائده، آيه 3. [5] ـ سوره بقره، آيه 150.