صهبای حج

عبدالله جوادی آملی

نسخه متنی -صفحه : 478/ 325
نمايش فراداده


  • در هر هزار سال به برج دلي رسد در آسمان لطف از اين سان ستاره‌اي[1]

  • در آسمان لطف از اين سان ستاره‌اي[1] در آسمان لطف از اين سان ستاره‌اي[1]

در پايان اين مقال و ختام اين مقالت كه به بحث از نيت اختصاص يافت، سخن كسي كه در اين گونه از معارف فصل‏الخطاب وختم‏المقال است بازگو كنيم و آن حكيم سترگ جناب ابوعلي‏بن سينا(رحمه‏الله) است كه استادمان حضرت امام‏خميني(قدّس‏سرّه) درباره او چنين فرموده است:

«...مع أنّ خطاياه في ذلك العلم الأعلي أكثر كثير، كما يظهر بالمراجعة إلي كتبه. فإذا كان هذا حال الشيخ‏الرئيس، النابغة الكبري والأعجوبة العظمي، الذي لم‏يكن له في حدة الذهن وَجودة القريحة كفواً أحد... »[2].

وي درباره صحت اعمال عبادي كساني كه مقصودشان از امتثال فرمان خداوند بهره‏هاي نفساني است مي‏گويد:

«المُسْتَحلّ توسيطَ الحق مرحومٌ من وجهٍ فإنّه لم‏يطعم لذّة البهجة به فيستعظمها، إنّما معارفته مع اللّذات المُخْدَجَة فهو حَنونٌ إليها غافل عما ورائها... وإن كان ما يتوخّاه بكدّه مبذولاً بحسب وعده»[3]؛ يعني كسي كه لقاي خداوند سبحان هدف او نيست و او از خداوند تقاضاي چيز ديگري دارد و خداوند را واسطه رسيدن به آن لذت ناقص قرار مي‏دهد همانند كودك نسبت به لذت عاقلان بالغ، و همانند كور نسبت به لذت عارفان بيناست ولي مورد رحمت الهي است و برابر كوشش خود به آنچه به او وعده داده شد مي‏رسد. اگر عبادت چنين افرادي باطل مي‏بود هرگز مورد رحمت خداوند قرار نمي‏گرفتند و به‏بهشت موعود بارنمي‏يافتند، بلكه بر اثر بطلان عبادت به منزله تارك پرستش مي‏شدند و مستحق كيفر ايعاد شده مي‏گشتند.

[1] ـ شرح فصوص ركن‏الدين، ص228.

[2] ـ مصباح الهداية إلي الخلافة والولاية، ص 69 (از متن).

[3] ـ شرح اشارات و تنبيهات، نمط 9، فصل6.