4 ـ در بخشي از وصيت آن حضرت به حسنين(عليهما السلام) و به عموم مردم نيز چنين آمده است: خدا را درباره خانه پروردگارتان در نظر بگيريد، تا زنده هستيد آن را خالي نگذاريد؛ زيرااگر كعبه ترك شود، مهلت داده نمي‏شويد:

«والله الله في بيت ربّكم، لا تُخلّوه ما بقيتم فإنّه إن ترك لم تناظروا»[1].

جايگاه حج، در بيان ديگر امامان معصوم(ع)

1 ـ همان‏گونه كه پيش از اين نيز بيان شد، امام باقر(سلام‏الله‏عليه) فرمود: اسلام بر پنج پايه بنيان نهاده شده است: نماز، روزه، زكات، حج و ولايت: «بني الإسلام علي خمسة أشياء: علي الصلاة والزّكاة والحج والصوم والولاية». آنگاه فضايل هر يك را ذكر كرده، درباره حج به آيه (ولله علي النّاس حجّ البيت... )[2] استشهاد كرده، مي‏فرمايد: رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: يك حجِّپذيرفته شده، برتر از بيست نماز مستحبّي است: «لحجّة مقبولة خيْر من عشرين صلاة نافلة»[3]؛ با اينكه نماز، ستون دين و معراج مؤمن است و اقامه چنين نمازِمقبولي آسان نيست.

2 ـ امام باقر(عليه السلام) درباره جامعيّت و سابقه كهنِ حج، فرمود: آدم هزاربار پياده به سوي كعبه آمد كه هفتصدبار آن براي گزاردن حج و سيصد بار آن براي گزاردن عُمره بود: «أتي آدم هذا البيْت ألف آتيةٍ علي قدميه، منها سبعمأة حجّة وثلاثمأة عُمْرة»[4]. اين نكته را از روايات ديگري نيز مي‏توان استفاده كرد كه در آنها آمده است: امام زمان(عليه السلام) هر سال در حج حاضر مي‏شود و مردم را مي‏بيند و مي‏شناسد و مردم نيز او را مي‏بينند، امّا نمي‏شناسند: «والله إن صاحب هذا الأمر يحضر الموْسم كلّ سنةٍ فيري الناس ويعْرِفهم ويروْنه ولا يعْرفونه»[5].

[1] ـ نهج البلاغه، نامه 47، بند 6.

[2] ـ سوره آل عمران، آيه 97.

[3] ـ كافي، ج 2، ص 19 ـ 18.

[4] ـ وسائل الشيعه، ج 8، ص 94.

[5] ـ همان، ص 96.