صهبای حج نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

صهبای حج - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

اگر خداوند خانه خود و محل مناسك حج را بين بوستانها و نهرها و سرزمينهاي پردرخت و پرميوه، در مناطقي آباد و داراي خانه‏ها و كاخهاي بسيار و آباديهاي به‏هم‏پيوسته، در ميان گندمزارها و باغهاي خرم و پرگل و گياه، در ميان بستانهاي زيبا و پرطراوت و پرآب، در وسط باغستاني بهجت‏زا و جاده‏هاي آباد قرار مي‏داد به همان نسبت كه آزمايش ساده‏تر بود پاداش نيز كمتر بود:

«ولو أراد سبحانه أن يضع بيته الحرام ومشاعره العظام بين جنّات و أنهار وسهل وقرار، جمّ الأشجار داني الثمار، ملتفّ البُني، متصل القري، بين بُرّة سمراء وروضة خضراء وأرياف مُحدقة وعِراصٍ مغدقة ورياض ناضرة وطرق عامرة، لكان قد صغر قدرُ الجزاء علي حسب ضعف البلاء».

اگر پي و بنيان كعبه و سنگهايي كه در بناي آن به كار رفته، از زمرد سبزوياقوت سرخ و نور و روشنايي بود، شك و ترديد ديرتر در دلها رخنه مي‏كردوكوشش ابليس بر قلبها كمتر اثر مي‏گذاشت و وسوسه و شكهاي پنهاني از مردم منتفي مي‏گشت. اما خداوند بندگانش را با سختيهاي گوناگون مي‏آزمايدو با پيش آوردن دشواريهاي مختلف آنان را متعبد مي‏سازد و آنها را به اقسام گرفتاريها مبتلا مي‏كند تا تكبر را از قلبهايشان خارج ساخته، خضوع و آرامش را در دلهاي آنان مستقر كند. درهاي فضل و رحمتش را به رويشان گشوده و وسايل عفو خويش را به آساني در اختيارشان قرار دهد:

«ولو كان الإساس المحمول عليها والأحْجار المرفوع بها، بين زمرّدة خضراء وياقوتةٍ حمراء ونوروضياء، لخفف ذلك مصارعة الشك في الصدور ولَوَضَع مجاهدة إبليس عن القلوب ولنفي معتلج الريب من النّاس ولكن الله يختبر عباده بأنواع الشدائد ويتعبدهم بأنواع المَجاهِدِ ويبتليهم بضروب المكاره، إخراجاً للتكبّر منْ قلوبهم وإسكاناً للتذلّل في نفوسهم وليجْعل ذلك أبواباً فُتُحاً إلي فضْله وأسباباً ذُلُلاً لعفْوه»[1].

[1] ـ نهج البلاغه، خطبه 192 (قاصعه)، بند 65 ـ 53.

/ 478