يك بار تسبيح حق در مكه با خَراج عراقين برابر است كه در راه خدا انفاق شود: «تسبيحة بمكة أفضل من خراج العراقين ينفق في سبيل الله»[1] و كسي كه در مكه سجده مي‏كند همچون كسي است كه در راه خدا در خون خويش تپيده است: «الساجد بمكة كالمتشحّط بدمه في سبيل الله»[2] و كسي كه قرآن را در مكه ختم كند نميرد تا رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم و جايگاه خويش را در بهشت ببيند: «من ختم القرآن بمكة لم يمت حتي يري رسول‏الله‏صلي الله عليه و آله و سلم ويري منزله من الجنة»[3] و نگاه عاشقانه به كعبه خطاها را كاملاً نابود مي‏كند: «النظر إلي الكعبة حبّاً لها يهدم الخطايا هدماً»[4].

پايان بخش ضيافت الهي

درخواست توفيق ادراك حج در دعاهاي ماه مبارك رمضان چنان چشمگير است كه شايد بتوان گفت: خداوند سبحان مي‏خواهد با زمينه‏سازي مناسب، ضيافت خود را طي اين چند ماه و به ويژه در دهه نخست ذيحجه تتميم كند. بنابراين، آغازضيافت الهي، ماه مبارك رمضان و پايانش ذيحجه و موسم انجام مناسك حج است.

[1] ـ وسائل‏الشيعه، ج 9، ص 382.

[2] ـ همان، ص 340.

[3] ـ همان، ص 383 ـ 382.

[4] ـ همان، ص 365.