از همه اين سخنان، گفتار خداي تعالي جلوه‏گر مي‏شود كه فرمود: (وأذانٌ من الله ورسوله إلي النّاس يوم الحجّ الأكبر أنّ‏الله بري‏ءٌ من المشركين ورسولُه فإن تُبْتم فهو خيرٌ لكم وإن تولَّيتم فاعْلموا أنَّكم غير معجزِي الله وبشِّر الَّذين كفروا بعذابٍ أليم)[1].

سزاوارترين فرد به ابراهيم(ع)

خاتم پيامبران‏صلي الله عليه و آله و سلم سزاوارترين فرد به ابراهيم(عليه السلام) است: (إنَّ أوْلي النَّاس بإبراهيم للّذين اتّبعوه وهذا النبي والذين امنوا)[2]؛ زيرا آن حضرت ديد آنچه را كه ابراهيم(عليه السلام) نظاره‏گر آن بود: (ما كذب الفؤاد ما رأي)[3] و بينا گرديد بدانچه ابراهيم بدان بينا شد: (ما زاغ البصر وما طغي)[4] و سرپرست و دوست گرفت آن كس را كه ابراهيم سرپرست و دوست گرفته بود: (إنّ وليّي الله الّذي نزَّل الكتاب وهو يتولَّي الصّالحين)[5] و بيزاري جُست از آنچه ابراهيم از آن بيزاري جُسته بود: (أنَّ الله بري‏ءٌ من المشركين ورسولُه)[6] و چون پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم نزديك و نزديكتر شد: (دنا فتدلّي* فكان قاب قوسين أو أدني)[7] چيزي قربان كرد كه ابراهيم(عليه السلام) قربان نكرده بود. آن حضرت كسي را قربان كرد كه از رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم بود و رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم هم از او. آن قرباني، حسين‏بن علي(عليه السلام) بود كه مرگ و شهادت باعزت و كرامت را بر طاعت فرومايگان مقدم شمرد و از قفا سر مباركش از تن جدا شد تا كعبه از سركشان فرومايه در امان بماند.

راز مطلب اخير آن است كه، رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: من از حسينم و حسين از من است: «أنا من حسين و حسين منّي»[8].

[1] ـ سوره توبه، آيه 3.

[2] ـ سوره آل عمران، آيه 68.

[3] ـ سوره نجم، آيه 11.

[4] ـ سوره نجم، آيه 17.

[5] ـ سوره اعراف، آيه 196.

[6] ـ سوره توبه، آيه 3.

[7] ـ سوره نجم، آيات 9 8.

[8] ـ بحار، ج 43، ص 295.