برخيز و بيا بـتا براي دل مايك كوزه شراب تا بهم نوش كـنيمچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتقرآن كه مهين كلام خوانـند آن رابر گرد پياله آيتي هست مـقيمچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتگر مي نخوري طعنه مزن مستانراتو غره بدان مشو كه مي مينخوريچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتهر چند كه رنگ و بوي زيباسـت مرامعـلوم نـشد كه در طربخانه خاكچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتمائيم و مي و مطرب و اين كنج خرابفارغ ز اميد رحـمـت و بيم عذابچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتآن قصر كه جمشيد در او جام گرفـتبـهرام كـه گور مي گرفتي همه عمرچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتابر آمد و باز بر سر سبزه گريسـتاين سبزه كه امروز تماشاگه ماستچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتاكـنون كه گل سعادتت پربار استمي خور كه زمانه دشمني غدار استچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتامروز ترا دسـترس فردا نيسـتضايع مكن اين دم ار دلت شيدا نيستچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتاي آمده از عالـم روحاني تـفـتمي نوش نداني ز كـجا آمده ايچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتاي چرخ فلـك خرابي از كينه تـسـتاي خاك اگر سينـه تو بـشـكافـندچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتايدل چو زمانه مي كند غمـناكـتبر سبزه نشين و خوش بزي روزي چندچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتاين بـحر وجود آمده بيرون ز نهفـتهر كس سخني از سر سودا گفتـندچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتاين كوزه چو من عاشق زاري بوده استاين دستـه كـه بر گردن او مي بينيچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتاين كوزه كه آبـخواره مزدوري اسـتهر كاسه مي كه بر كف مخموري استچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتاين كهنـه رباط را كه عالم نام اسـتبزمي ست كه وامانده صد جمشيد استچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتاين يكد و سه روز نوبت عمر گذشـتهرگز غـم دو روز مرا ياد نـگـشـتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتبر چهره گل نسيم نوروز خوش استاز دي كه گذشت هر چه گويي خوش نيستچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتپيش از من و تو ليل و نـهاري بوده اسـتهرجا كـه قدم نـهي تو بر روي زمينچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتتا چـند زنـم بروي درياها خشـتخيام كـه گفـت دوزخي خواهد بودچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتتركيب پياله اي كه درهم پيوستچندين سر و پاي نازنين از سر و دستچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتتركيب طبايع چون بكام تو دمي اسـتبا اهـل خرد باش كه اصـل تـن توچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتكاين سبزه كه امروز تماشاگه ماستچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـت
حل كن به جمال خويشتن مشكل مازان پيش كه كوزه ها كنند از گـل ماچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتگـه گاه نه بر دوام خوانـند آن راكاندر همه جا مدام خوانـند آن راچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتبـنياد مكن تو حيله و دستانراصد لقمه خوري كه مي غلام ست آنراچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتچون لاله رخ و چو سرو بالاست مرانـقاش ازل بـهر چه آراسـت مراچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتجان و دل و جام و جامه در رهن شرابآزاد ز خاك و باد و از آتـش و آبچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتآهو بـچـه كرد و شير آرام گرفـتديدي كـه چگونه گور بهرام گرفـتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتبي باده ارغوان نـميبايد زيسـتتا سبزه خاك ما تماشاگه كيستچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتدست تو ز جام مي چرا بيكار استدريافـتـن روز چنين دشوار استچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتو انديشه فردات بجز سودا نيسـتكاين باقي عمر را بـها پيدا نيسـتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتحيران شده در پنج و چهار و شش و هفتخوش باش نداني بكجا خواهي رفتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتبيدادگري شيوه ديرينـه تـسـتبـس گوهر قيمتي كه در سينه تسـتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتناگـه برود ز تـن روان پاكـتزان پيش كه سبزه بردمد از خاكـتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتكس نيست كه اين گوهر تحقيق نسفتز آنروي كه هست كس نميداند گفتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتدر بـند سر زلف نـگاري بوده سـتدستي ست كه برگردن ياري بوده ستچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتاز ديده شاهست و دل دستوري استاز عارض مستي و لب مستوري استچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتو آرامگـه ابلـق صبح و شام اسـتقصريسـت كه تكيه گاه صد بهرام استچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتچون آب بـجويبار و چون باد بدشـتروزيكـه نيامده سـت و روزيكه گذشتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتدر صحن چمن روي دلفروز خوش استخوش باش و ز دي مگو كه امروز خوش استچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتگردنده فـلـك نيز بـكاري بوده اسـتآن مردمـك چشـم نـگاري بوده اسـتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتبيزار شدم ز بت پرستان كـنـشـتكـه رفـت بدوزخ و كه آمد ز بهشتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتبشكستن آن روا نميدارد مستاز مهر كه پيوست و به كين كه شكستچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـترو شاد بزي اگرچه برتو ستمي اسـتگردي و نسيمي و غباري و دمي استچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـتبرخيز و بجام باده كـن عزم درسـتفردا همه از خاك تو برخواهد رسـتچون ابر به نوروز رخ لاله بشـسـت