دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 1120

كس بي كسى نماند مي دان تو اين قدر زين خانه گر روم من و خانه تهى كنم ميرا مانده است جهان از هزار قرن تنها نه آدمى حيوان نيز همچنين شب آفتاب اگر برود هم ز بام چرخ گر ترك يك هنر بكند مرد طبع او زيرا كه بر دل همه خلقان موكليست زيرا كه بر دل همه خلقان موكليست
گر با يكى نسازى آيد يكى دگر آيد يكى دگر چو منى يا ز من بتر چون شد به زير خاك پدر شد پسر پدر ور نى نديدى تو در آفاق جانور بر جاى آفتاب ستاره ست يا قمر مشغول كار ديگر گشت و دگر هنر بي كارشان ندارد و بي يار و بي سفر بي كارشان ندارد و بي يار و بي سفر