دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 1157

مطرب عاشقان بجنبان تار مصلحت نيست عشق را خمشى تا بنگريست طفل گهواره هر چه غير خيال معشوقست مطربا چون رسى به شرح دلم پاى آهسته نه كه تا نجهد مطربا زخم هاى دل مي بين مطربا نام بر ز معشوقى من چه گفتم كجا بماند دلى نام او گوى و نام من كم كن چون ز رفتار او سخن گويم شمس تبريز عيسى عهدى شمس تبريز عيسى عهدى
بزن آتش به ممن و كفار پرده از روى مصلحت بردار كى دهد شير مادر غمخوار خار عشقست اگر بود گلزار پاى در خون نهاده اى هش دار چكره اى خون دل به هر ديوار تا ندانند خويشتن خوش دار كز دل ما ببرد صبر و قرار گر دلم كوه بود رفت از كار تا لقب گويمت نكوگفتار دل كجا مي رود زهى رفتار هست در عهد تو چنين بيمار هست در عهد تو چنين بيمار