دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 1236

نگارى را كه مي جويم به جانش كجا رفت او ميان حاضران نيست نظر مي افكنم هر سو و هر جا مسلمانان كجا شد نامدارى بگو نامش كه هر كى نام او گفت خنك آن را كه دست او ببوسيد ز رويش شكر گويم يا ز خويش زمينى گر نيابد شكل او چيست بگو القاب شمس الدين تبريز بگو القاب شمس الدين تبريز
نمي بينم ميان حاضرانش در اين مجلس نمي بينم نشانش نمي بينم ار از گلستانش كه مي ديدم چو شمع اندر ميانش به گور اندر نپوسد استخوانش به وقت مرگ شيرين شد دهانش كه كفو او نمي بيند جهانش كه مي گردد در اين عشق آسمانش مدار از گوش مشتاقان نهانش مدار از گوش مشتاقان نهانش