دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 1246

آنك بيرون از جهان بد در جهان آوردمش آنك عشوه كار او بد عشوه اى بنمودمش آنك هر صبحى تقاضا مي كند جان را ز من جان سرگردان كه گم شد در بيابان فراق گفت جان من مي نيايم تا بننمايى نشان مهربانى كردن اين باشد كه بستم دست دزد چونك يك گوشه رداى مصطفى آمد به دست چونك يك گوشه رداى مصطفى آمد به دست
و آنك مي كرد او كرانه در ميان آوردمش و آنك از من سر كشيدى كشكشان آوردمش از تقاضا بر تقاضا من به جان آوردمش از بيابان ها سوى دارالامان آوردمش كو نشان كو مهر سلطان من نشان آوردمش دست بسته پيش مير مهربان آوردمش آنك بد در قعر دوزخ در جنان آوردمش آنك بد در قعر دوزخ در جنان آوردمش