دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 2202

در گذر آمد خيالش گفت جان اين است او صد هزار انگشت ها اندر اشارت ديده شد چون زمين سرسبز گشت از ژس آن گلزار او هين سبكتر دست درزن در عنان مركبش جمله نور حق گرفته همچو طور اين جان از او رو به ماه آورد مريخ و بگفتش هوش دار شمس تبريزى شنيدستى ببين اين نور را شمس تبريزى شنيدستى ببين اين نور را
پادشاه شهرهاى لامكان اين است او سوى او از نور جان ها كاى فلان اين است او نعره ها آمد به گوشم ز آسمان اين است او پيش از آن كو بركشاند آن عنان اين است او همچو گوهر تافته از عين كان اين است او تا نلافى تو ز خوبى هان و هان اين است او كز وى آمد كاسدي هاى بتان اين است او كز وى آمد كاسدي هاى بتان اين است او