دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 2268

هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب فما طلبوا سوى سقمى فطاب على ما طلبوا فنى جلدى اذا عبسوا فكيف ترى اذا طربوا فلا هرب اذا طلبوا و لا طرب اذا هربوا ارى امما به سكروا و لا قدح و لا عنب لقد ملت خواطرنا بهم عجبا و ما العجب سكت او ناوهم سكتوا و لا سمو و لا عتبوا فوا حزنى اذا حجبوا و يا طربى اذا قربوا فوا حزنى اذا حجبوا و يا طربى اذا قربوا
تن و دل ما مسخر او كه مي نپرد بجز بر او عجب خبرى كه مي دهدم دم و غم او كر و فر او مرا غم او چو زنده كند چگونه شوم ز منظر او عجب چه بود بهر دو جهان كه آن نبود ميسر او حد نشود شكر كه خورى شكر چو چشد ز شكر او سحر ارى ز طلعت او شبم نفسى ز عنبر او خبر نكنم دگر كه مرا رسيد خبر ز مخبر او درم بزند سرى نكند كه سر نبرد كس از سر او درم بزند سرى نكند كه سر نبرد كس از سر او