دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 2322

اى دل به كجايى تو آگاه هيى يا نه در بزم چنان شاهى در نور چنان ماهى در دولت سلطانى گر ياوه شود جانى گر جان بدانديشت گويد بد شه پيشت يك دانه به يك بستان بيع است بده بستان شاهى نگرى خندان چون ماه و دو صد چندان شمس الحق تبريزى آن كو به تو بازآيد شمس الحق تبريزى آن كو به تو بازآيد
از سر تو برون كن هى سوداى گدايانه خط در دو جهان دركش چه جاى يكى خانه يك جان چه محل دارد در خدمت جانانه ده بر دهن او زن تا كم كند افسانه و آن گاه چو سرمستان مي گو كه زهى دانه بي ناز خوشاوندان بي زحمت بيگانه آن باز بود عرشى بر عرش كند لانه آن باز بود عرشى بر عرش كند لانه