دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 2471

جان به فداى عاشقان خوش هوسى است عاشقى از مى عشق سرخوشم آتش عشق مفرشم از سوى چرخ تا زمين سلسله اى است آتشين عشق مپرس چون بود عشق يكى جنون بود عشق پرست اى پسر عشق خوش است اى پسر راه تو چون فنا بود خصم تو را كجا بود جان مرا تو بنده كن عيش مرا تو زنده كن يك نفسى خموش كن در خمشى خروش كن بي دل و جان سخنورى شيوه گاو سامرى بي دل و جان سخنورى شيوه گاو سامرى
عشق پرست اى پسر باد هواست مابقى پاى بنه در آتشم چند از اين منافقى سلسله را بگير اگر در ره خود محققى سلسله را زبون بود نى به طريق احمقى رو كه به جان صادقان صاف و لطيف و صادقى طاقت تو كه را بود كتش تيز مطلقى مست كن و بيافرين بازنماى خالقى وقت سخن تو خامشى در خمشى تو ناطقى راست نباشد اى پسر راست برو كه حاذقى راست نباشد اى پسر راست برو كه حاذقى