دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 3623

رباعيات

قسمت يازدهم

تا خواسته ام از تو ترا خواسته ام خوابى ديدم و دوش فراموشم شد تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم تا روى تو ديدم از جهان سير شدم اى پاى نهاده بر سر خلق ز كبر تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم تا زلف ترا به جان و دل بنده شديم ارواح ترا سجده كنان ميگويند تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم تا شمع تو افروخت پروانه شدم در روى تو بيقرار شد مردم چشم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم تا ظن نبرى كه از تو بگريخته ام بر بسته نيم ز اصل انگيخته ام تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم تا ظن نبرى كه از غمانت رستم من شربت عشق تو چنان خوردستم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم تا ظن نبرى كه من دوئى مي بينم جان و دل من جمله توئى مي دانم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم تا ظن نبرى كه من كمت مي بينم در وهم نيايد و صفت نتوان كرد تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم تا كاسه ى دوغ خويش باشد پيشم ور بي برگى به مرگ مالد گوشم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم با مطرب عشق چنگ خود در زده ايم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم
از عشق تو خوان عشق آراسته ام اين ميدانم كه مست برخاسته ام تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم روباه بدم ز فر تو شير شدم اين نيز بينديش كه سر زير شدم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم چون زلف بس جمع و پراكنده شديم چون پيش تو مرديم همه زنده شديم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم با صبر ز ديدن تو بيگانه شدم يعنى كه پرى ديدم و ديوانه شدم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم يا با دگرى جز تو درآميخته ام چون سيل به بحر يار درريخته ام تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم يا بي تو صبور گشتم و بنشستم كز روز ازل تا با بد سرمستم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم هر لحظه فتوحى بنوى مي بينم چشم و سر من جمله توئى مي بينم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم بي زحمت ديده هر دمت مي بينم آن شاديها كه از غمت مي بينم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم والله كه به انگبين كس ننديشم آزادى را به بندگى نفروشم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم از روى طرب پرده برانداختيم همچون دف و ناى هردو در ساخته ايم تا پرده ى عاشقانه بشناخته ايم