دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 3703

يك بوسه ز تو خواستم و شش دادى خوبى و كرم را چو نكو بنيادى يك شفتالو از آن لب عنابى يكدم غم جان دار غم نان تا كى اندر ره طبل اشكم و ناى و گلو يك شفتالو از آن لب عنابى يك شفتالو از آن لب عنابى هم پرده ى شب دريد و هم پرده ى روز يك شفتالو از آن لب عنابى
شاگرد كه بودى كه چنين استادى اى دنيا را ز تو هزار آزادى يك شفتالو از آن لب عنابى وز پرورش اين تن نادان تا كى اين رنج ز نخ به ضرب دندان تا كى يك شفتالو از آن لب عنابى پر كرد جهان ز بوى سيب و آبى از عشق رخ خويش زهى بي آبى يك شفتالو از آن لب عنابى