دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 462

شاه گشادست رو ديده شه بين كه راست شاه در اين دم به بزم پاى طرب درنهاد پيش رخ آفتاب چرخ پياپى كى زد ساغرها مي شمرد وى بشده از شمار از ار روى شه هر نفسى شاهدى اى بس مرغان آب بر لب درياى عشق هين كه براقان عشق در چمنش مي چرند سيمبر خوب عشق رفت به خرگاه دل خسرو جان شمس دين مفخر تبريزيان خسرو جان شمس دين مفخر تبريزيان
باده گلگون شه بر گل و نسرين كه راست بر سر زانوى شه تكيه و بالين كه راست در تتق ابر تن ماه به تعيين كه راست گر بنشد از شمار ساغر پيشين كه راست سر كشد از لامكان گويد كابين كه راست سينه صياد كو ديده شاهين كه راست تنگ درآمد وصال لايقشان زين كه راست چهره زر لايق آن بر سيمين كه راست در دو جهان همچو او شاه خوش آيين كه راست در دو جهان همچو او شاه خوش آيين كه راست