دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 577

دل من چون صدف باشد خيال دوست در باشد ز شيرينى حديش شب شكافيدست جان را لب غذاها از برون آيد غذاى عاشق از باطن سبك رو همچو پريان شو ز جسم خويش عريان شو صلاح الدين به صيد آمد همه شيران بود صيدش صلاح الدين به صيد آمد همه شيران بود صيدش
كنون من هم نمي گنجم كز او اين خانه پر باشد عجب دارم كه مي گويد حدي حق مر باشد برآرد از خود و خايد كه عاق چون شتر باشد مسلم نيست عريانى مر آن كس را كه عر باشد غلام او كسى باشد كه از دو كون حر باشد غلام او كسى باشد كه از دو كون حر باشد