دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 586

مرا دلبر چنان بايد كه جان فتراك او گيرد يكى پيمانه اى دارم كه بر دريا همي خندد خداوندا تو مي دانى كه جانم از تو نشكيبد زهى هستى كه تو دارى زهى مستى كه من دارم هلا بس كن هلا بس كن كه اين عشقى كه بگزيدى هلا بس كن هلا بس كن كه اين عشقى كه بگزيدى
مرا مطرب چنان بايد كه زهره پيش او ميرد دل ديوانه اى دارم كه بند و پند نپذيرد ازيرا هيچ ماهى را دمى از آب نگزيرد تو را هستى همي زيبد مرا مستى همي زيبد نشاطى مي دهد بي غم قبولى مي كند بي رد نشاطى مي دهد بي غم قبولى مي كند بي رد