دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 591

سر از بهر هوس بايد چو خالى گشت سر چه بود نظر در روى شه بايد چو آن نبود چه را شايد مرا پرسيد صفرايى كه گر مرد شكرخايى بگفتم بهترين چيزى وليكن پيش غير تو ازيرا اصل جسم تو ز زهر قاتل افتادست جهان و عقل كلى را ز عقل جزو چون بينى دو سه سطرست كه مي خوانى ز سر تا پا و پا تا سر چو كور افتاد چشم دل چو گوش از قل شد پرگل چو كور افتاد چشم دل چو گوش از قل شد پرگل
چو جان بهر نظر باشد روان بي نظر چه بود سفر از خويشتن بايد چو با خويشى سفر چه بود كمر بندم چو نى پيشت اگر گويى شكر چه بود كه تو ابله شكر بينى و گويى زين بتر چه بود سقر بودست اصل تو نداند جز سقر چه بود در آن درياى خون آشام عقل مختصر چه بود دگر كارى ندارى تو وگر نه پا و سر چه بود به غير خانه وسواس جاى كور و كر چه بود به غير خانه وسواس جاى كور و كر چه بود